2
دانشجوی دکتری گرایش سیاست‌گذاری، دانشگاه علامه طباطبائی
3
کارشناسی‌ارشد مدیریت بازرگانی، دانشگاه آزاد اسلامی
چکیده
عدالت سازمانی به احساس و ادراک کارکنان از میزان انصاف و برابری در رفتارها و روابط کاری اشاره دارد. تعهد سازمانی عامل مهمی جهت پیش‌بینی تمایل افراد به بقای سازمان می‌‌باشد و از اتلاف سرمایه‌ها جلوگیری می‌‌کند. براین‌اساس پژوهش حاضر رابطه بین مؤلفه‌های عدالت سازمانی و تعهد سازمانی را بررسی می‌‌کند. جامعه هدف، یک شرکت بیمه‌ای است که از میان 1270نفر پرسنل ساختمان‌های مرکزی و شعب تهران این شرکت، 295 نفر به عنوان نمونه آماری به شیوه تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. عدالت سازمانی، متغیر مستقل و تعهد سازمانی، متغیر وابسته این پژوهش است. هریک از دو مفهوم عدالت و تعهد دارای سه بعد می‌‌باشند. این پژوهش از یک فرضیه اصلی و نه فرضیه فرعی تشکیل شده است. به منظور تحقق اهداف تحقیق، پس از انجام مطالعات کتابخانه‌ای، از طریق مطالعه میدانی و تهیه پرسش‌نامه، داده‌های مورد نیاز گردآوری و سپس از طریق نرم‌افزار آماری لیزرل و spss فرضیات اصلی و فرعی مورد آزمون قرار گرفتند. یافته‌ها نشان می‌‌دهد که فرضیه اصلی تأیید و از میان فرضیات فرعی، تنها فرضیه فرعی پنجم مورد تأیید قرار نگرفت و 8 فرضیه دیگر تأیید شدند. یافته‌های پژوهش نشان می‌‌دهد که میان عدالت سازمانی وتعهد سازمانی رابطه معنادار و مثبت وجود دارد و هرچه التزام به رعایت عدالت سازمانی در میان مدیران بیشتر باشد، به تبع آن تعهد سازمانی کارکنان نیز افزایش خواهد یافت.
دهقانیان, حامد, صبور, الهام, حجتی, علی‌رضا. (1392). بررسی رابطه بین مؤلفه‌های عدالت سازمانی و تعهد سازمانی در یک شرکت بیمه. فصلنامه علمی - پژوهشی پژوهشنامه بیمه, 28(شماره 2), 153-180.
MLA
حامد دهقانیان; الهام صبور; علی‌رضا حجتی. "بررسی رابطه بین مؤلفه‌های عدالت سازمانی و تعهد سازمانی در یک شرکت بیمه". فصلنامه علمی - پژوهشی پژوهشنامه بیمه, 28, شماره 2, 1392, 153-180.
HARVARD
دهقانیان, حامد, صبور, الهام, حجتی, علی‌رضا. (1392). 'بررسی رابطه بین مؤلفه‌های عدالت سازمانی و تعهد سازمانی در یک شرکت بیمه', فصلنامه علمی - پژوهشی پژوهشنامه بیمه, 28(شماره 2), pp. 153-180.
VANCOUVER
دهقانیان, حامد, صبور, الهام, حجتی, علی‌رضا. بررسی رابطه بین مؤلفه‌های عدالت سازمانی و تعهد سازمانی در یک شرکت بیمه. فصلنامه علمی - پژوهشی پژوهشنامه بیمه, 1392; 28(شماره 2): 153-180.
)