نفع بیمه‌پذیر به عنوان رکن اساسی و وجه ممیزه قرارداد بیمه از شرط‌بندی و قمار است. نفع به عنوان عنصر ضروری قرارداد در ماده 4 قانون بیمه ایران و در حوزه بیمه خسارت مورد اشاره قرار گرفته، امّا در ادبیات حقوقی ما به صورت مستقل تحت عنوان «نفع بیمه‌پذیر» مورد بحث و بررسی واقع نشده است، لذا پرداختن به ابعاد مفهومی و مصداقی آن در حقوق ایران با توجه به نقش اساسی آن در قرارداد بیمه، امری ضروری می‌نماید. این مقاله با روشی تطبیقی با هدف تبیین ماهیت و مصادیق این مفهوم اساسی بیمه‌ای در بیمه‌های خسارت بر آن است تا قلمرونفع بیمه‌پذیر را در این حوزهو با مقایسه با حقوق انگلستان و فرانسه مورد بررسی قرار دهد و مفهومی روشن از نفع بیمه‌پذیر در حقوق ایران ارائه نماید. نفع بیمه‌پذیر به موجب ماده 4 قانون بیمه ایران هرگونه حق مالی را در برمی‌گیرد، اما تمسک به عموم ماده فوق مستلزم واکاوی دقیق هر یک از مصادیق حق مالی در نظام حقوقی کشور است.
ایزانلو, محسن, فولادگر, فریبا. (1393). مطالعه تطبیقی ماهیت نفع بیمه‌پذیر در بیمه‌های خسارت در حقوق ایران، انگلیس و فرانسه. فصلنامه علمی - پژوهشی پژوهشنامه بیمه, 29(شماره 3), 195-222.
MLA
محسن ایزانلو; فریبا فولادگر. "مطالعه تطبیقی ماهیت نفع بیمه‌پذیر در بیمه‌های خسارت در حقوق ایران، انگلیس و فرانسه". فصلنامه علمی - پژوهشی پژوهشنامه بیمه, 29, شماره 3, 1393, 195-222.
HARVARD
ایزانلو, محسن, فولادگر, فریبا. (1393). 'مطالعه تطبیقی ماهیت نفع بیمه‌پذیر در بیمه‌های خسارت در حقوق ایران، انگلیس و فرانسه', فصلنامه علمی - پژوهشی پژوهشنامه بیمه, 29(شماره 3), pp. 195-222.
VANCOUVER
ایزانلو, محسن, فولادگر, فریبا. مطالعه تطبیقی ماهیت نفع بیمه‌پذیر در بیمه‌های خسارت در حقوق ایران، انگلیس و فرانسه. فصلنامه علمی - پژوهشی پژوهشنامه بیمه, 1393; 29(شماره 3): 195-222.
)