از موضوعات مطرح در حوزه مالی چگونگی رابطه بین ساختار مالکیت شرکت‌ها با عملکرد آنهاست. افزایش شاخص‌های عملکرد ازیک‌سو موجب جلب رضایت سهام‌داران گردیده و ازسوی‌دیگربه منزله فرصتی جهت بالابردن ظرفیت‌های پذیرش ریسکشرکت‌ها به‌شمارمی‌آید. در تحقیق حاضر به بررسی نقش نوع مالکیت سهام‌داران عمده (مالکیت بانکی و غیربانکی) بر عملکرد شرکت‌های بیمه در ایران پرداخته شده است. جهت اندازه‌گیری عملکرد از دو معیار بازده دارایی‌های شرکت و بازده حقوق صاحبان سهام به عنوان متغیرهای وابسته استفاده شده است. داده‌های مورد نیاز از صورت‌های مالی 16 شرکت بیمه طی دوره زمانی 1383 تا 1390 استخراج گردیده است. یافته‌های تحقیق حاکی از وجود رابطه خطی مثبت و معنادار بین مالکیت عمده بانکی و عملکرد شرکت‌های بیمه است که در تأیید فرضیه نظارتی است. همچنین شرکت‌های بیمه می‌توانند از ظرفیت‌های فنی خود در حوزه‌های فناوری و مالی بهره برده و در مواقع بحرانی از پشتیبانی یک نهاد قوی مالی نیز برخوردار باشند. ازسوی‌دیگر نتایج آزمون‌ها حاکی از عدم وجود رابطه معنادار بین مالکیت عمده غیر بانکی و معیارهای عملکرد است.
)