دو فرضیة اصلی برای بررسی ماهیت سودآوری بنگاه‌ها در صنعت بیمه وجود دارد. فرضیه اول مربوط‌به ساختار-رفتار- عملکرد سنتی(SCP) و فرضیه دوم مربوط‌به ساختار کارا (ESH) است. در این مقاله با استفاده از داده‌های منتشرشده توسط بیمه مرکزی ج.ا.ا، برای دوره 1388-1382، برای 15 شرکت بیمه در ایران، اعتبار این دو فرضیه برای صنعت بیمة ایران آزمون می‌شود. نتایج این تحقیق فرضیة سنتی ساختار-رفتار-عملکرد را مورد تأیید قرار می‌دهد و بیان می‌کند در صنعت بیمة ایران، تمرکز بالاتر منجر به سودآوری بیشتر می‌شود و سهم بازاری بالاتر منجر به سودآوری بالاتر نخواهد شد.
)